معنی ستیز گرفتن - جستجوی لغت در جدول جو

ستیز گرفتن(فِ رِ دَ)

لغت نامه دهخدا

(وَذْ وَ ذَ)

فرود آمدن. تنزل. نزول کردن. نازل شدن:
چو شب رفت و بر دشت پستی گرفت
هوا چون مغ آتش پرستی گرفت.
عنصری.
نالم به دل چو نای من اندر حصار نای
پستی گرفت همت من زین بلندجای.
مسعودسعد.
، پست گشتن. کوتاه شدن. انحطاط. دنائت

لغت نامه دهخدا

ستایش گرفتن

(چِ رَ / رِ بِ کُ تَ)

ثنا گفتن. شکر کردن:
همیدون بزاری نیایش گرفت
جهان آفرین را ستایش گرفت.
فردوسی.
ستایش گرفت آفریننده را
رهاننده از بد تن بنده را.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

ساز گرفتن

(چَ تَ)

دمساز شدن. هماهنگ شدن. سازوار آمدن.
- ساز گرفتن با ساز کسی، بساز او رقصیدن:
شما ساز گیرید باساز اوی
گذرنیست بر گردش راز اوی.
فردوسی.
- ساز گرفتن کاری، انتظام یافتن و بسامان شدن آن.
بیا بکش همه رنج و مجوی آسانی
که کار گیتی بی رنج می نگیرد ساز.
مسعودسعد

لغت نامه دهخدا

تیز گفتن

(اِ تِ کَ دَ)

تند و خشمگین سخن راندن. گستاخی و بدزبانی کردن. لاف زدن:
سخنهایشان بشنو و گو سخن
کسی تیز گوید تو تیزی مکن.
فردوسی.
رجوع به تیزو دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

آستین گرفتن

چنگ زدن باستین. یاآستین کسی را گرفتن، دامن او را گرفتن برای تقاضا یا مطالبه، تقاضا کردن مطالبه کردن

فرهنگ لغت هوشیار